Tο Κουραχόβε είναι το νέο «Μπαχμούτ» της Ουκρανίας καθώς πολιορκείται από παντού

Παρά την πολιορκία, στο Κουραχόβε παραμένουν 700 έως 1.000 κάτοικοι, οι περισσότεροι από τους οποίους ζουν στα υπόγεια πολυκατοικιών, χωρίς τρεχούμενο νερό, θέρμανση ή ηλεκτρικό ρεύμα. Το μόνο μέρος για να φορτίζουν τα τηλέφωνα είναι το υπόγειο του κτιρίου που στεγάζει τώρα τη διοίκηση της πόλης.

Ο ακριβής αριθμός των ανθρώπων είναι αδύνατο να προσδιοριστεί, διότι από τα μέσα Οκτωβρίου δεν έχουν έρθει εθελοντές ανθρωπιστικής βοήθειας στο Κουραχόβε.

Υπό την επίθεση πυροβολικού, πολλαπλών εκτοξευτών ρουκετών, αεροπορικών βομβών και μη επανδρωμένων αεροσκαφών, το Κουραχόβε έχει γίνει το νέο Μπαχμούτ, καθώς η Ρωσία συνεχίζει την πορεία της προς τα δυτικά για να καταλάβει όλη την περιοχή του Ντονμπάς.

Την Παρασκευή, ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι χαρακτήρισε την κατάσταση στο Κουραχόβε, καθώς και στην πόλη-κλειδί Ποκρόφσκ, "την πιο δύσκολη".

Το νοσοκομείο, τα σχολεία, οι παιδικοί σταθμοί, η μονάδα επεξεργασίας νερού, το κέντρο προσφύγων, το ταχυδρομείο, η τεχνική σχολή και το πολιτιστικό κέντρο έχουν καταστραφεί. Ο καπνός αιωρείται στον αέρα καθώς οι βομβαρδισμένες πολυκατοικίες καίγονται με φόντο τα πυρά πυροβολικού και τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη.

Οι πυροβολητές της 33ης Ταξιαρχίας λένε ότι εκτοξεύουν περίπου 50 βλήματα την ημέρα στο μέτωπο του Κουραχόβε, γεγονός που υποδηλώνει κρίσιμη δραστηριότητα στις επιθετικές επιχειρήσεις του ρωσικού στρατού και τις απέλπιδες προσπάθειες της ταξιαρχίας να σταματήσει τις ρωσικές δυνάμεις να περικυκλώνουν την πόλη.

Οι τοπικές αρχές παραμένουν στην πόλη, καθώς και εκπρόσωποι της αστυνομίας και των τοπικών δυνάμεων εδαφικής άμυνας.

Για τον Αρτμέ Σουχς, επικεφαλής της αστυνομίας στο Κουραχόβε , υπάρχουν λίγες ελπίδες να υπερασπιστεί την πόλη εάν περικυκλωθεί.

"Δεν νομίζω ότι είναι δυνατόν, λαμβάνοντας υπόψη την πραγματικότητα του σύγχρονου πολέμου και των σύγχρονων τεχνολογιών. Σε αυτή την περίπτωση, η διοικητική μέριμνα θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μόνο από μη επανδρωμένα αεροσκάφη", λέει.

Ο Σουχς αποκαλεί τον δρόμο προς το Κουραχόβε, ο οποίος είναι γεμάτος με καμένα πολιτικά οχήματα, "δρόμο του θανάτου", λόγω των συνεχών επιθέσεων ρωσικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Πέντε πολίτες έχουν σκοτωθεί ενώ προσπαθούσαν να φύγουν.

Καμία προμήθεια δεν θα έμπαινε στην πόλη χωρίς την ομάδα εκκένωσης "Λευκοί Άγγελοι", που αποτελείται από τοπικούς αστυνομικούς και εθελοντές. Παρέχουν τις πρώτες βοήθειες στους τραυματίες και απομακρύνουν τα πτώματα όσων σκοτώθηκαν από τους βομβαρδισμούς, ενώ παράλληλα λειτουργούν το μοναδικό λειτουργικό κατάστημα τροφίμων της πόλης.

Οι Λευκοί Άγγελοι φέρνουν ζωτικές προμήθειες με ένα θωρακισμένο όχημα εξοπλισμένο με εξοπλισμό ηλεκτρονικού πολέμου - ο μόνος τρόπος για να εισέλθουν στην πόλη, και εξακολουθεί να είναι ένα ταξίδι γεμάτο κινδύνους.

"Χωρίς REB (παρεμβολείς) είναι απλά μια λοταρία. Με αυτό, μπορεί να έχεις ακόμα μια πιθανότητα να επιβιώσεις", λέει ο Σουχς.

Ο μόνος τρόπος για να ξεφύγεις από την πόλη είναι να ταξιδέψεις με τους Λευκούς Αγγέλους. Κάθε μέρα, ρισκάρουν τη ζωή τους για να απομακρύνουν από έξι έως 12 άτομα από διάφορα σημεία της πόλης και τα γύρω χωριά.

Αν και τα παιδιά υποτίθεται ότι έχουν εκκενωθεί, οι γονείς συχνά τα κρύβουν, τόσο από τις βόμβες όσο και από τους αστυνομικούς. Μεταξύ των βασικών αποστολών των Λευκών Αγγέλων είναι να βρουν τα παιδιά και να πείσουν τους γονείς τους να εκκενώσουν.

Όταν η αποστολή αυτή είναι επιτυχής και τα παιδιά απομακρύνονται από τα υπόγεια, πολλά από αυτά σοκάρονται από την κατάσταση της κατεστραμμένης πόλης, γεγονός που υποδηλώνει ότι κρύβονταν κάτω από το έδαφος για αρκετό καιρό.

Αφού ντύσουν τα παιδιά με αλεξίσφαιρα γιλέκα και κράνη, οι Λευκοί Άγγελοι τα μεταφέρουν στην κοντινή πόλη Kostyantynopil, από όπου άλλοι εθελοντές τα μεταφέρουν στα σημεία καταγραφής των προσφύγων στα περιφερειακά κέντρα του Ντνίπρο ή της Ζαπορίζια.

"Εκκενώνουμε ανθρώπους κάθε μέρα χωρίς διακοπή. Μόλις αφήσαμε ανθρώπους στο Κονστιατινόπιλ και έχουμε ακόμη πολλά μέρη να περάσουμε σήμερα", εξηγεί ο Σουχς.

Ερωτηθείς σχετικά με την προσαρμογή στην εργασία σε τόσο δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες, ο αρχηγός της αστυνομίας ανησυχεί για τον αντίκτυπο στην ομάδα του.

"Νομίζω ότι όλοι έχουν ήδη προσαρμοστεί. Δεν θα το αποκαλούσα καν "προσαρμογή". Είναι περισσότερο σαν μια ανθυγιεινή κατάσταση του μυαλού. Δεν ξέρω πώς αυτό θα τους επηρεάσει κοινωνικά στο μέλλον", λέει. "Αυτοί οι άνθρωποι ζουν σε απάνθρωπες συνθήκες και επιβιώνουν με την αδρεναλίνη. Ο πόλεμος είναι η ζωή τους. Αυτές είναι δύσκολες συνθήκες εργασίας, αλλά όλοι εργάζονται".