Euro 2004: Όταν η Λισαβώνα έγινε πρωτεύουσα της...Ελλάδας και τόπος ιστορικού θριάμβου

Ήταν 4 Ιουλίου 2004 όταν όλοι οι Έλληνες και οι Πορτογάλοι ετοιμάζονταν να παρακολουθήσουν τον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος ποδοσφαίρου που διεξήχθη στη Λισαβώνα ένα ζεστό καλοκαιρινό βράδυ.

21 χρόνια μετά, οι Έλληνες είναι αυτοί που θυμούνται το μεγαλύτερο επίτευγμα του αθλητισμού της χώρας και την μεγαλύτερη έκπληξη παγκοσμίως στην ιστορία του ποδοσφαίρου, κατά γενική ομολογία.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.

Η εθνική ομάδα της Ελλάδας είχε πάρει την πρόκριση για το Euro 2004 και το πανηγύρισε έξαλλα καθώς ως τότε η Ελλάδα δεν πήγαινε συχνά σε τελική φάση μεγάλης ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι η τελευταία της παρουσία σε Euro ήταν το...1980.

Στόχος της Ελλάδας το καλοκαίρι του 2004 ήταν να φύγει από την Πορτογαλία έχοντας σκοράρει ένα γκολ. Και αυτό γιατί το 1994 στο Μουντιάλ των ΗΠΑ είχε αποχωρήσει με τρεις ήττες και συνολικά τέρματα 0-10. Κανείς δεν ήθελε να επαναληφθεί κάτι τέτοιο. Αρκούσε ένα γκολ για να θεωρηθεί επιτυχημένη η παρουσία της Ελλάδας. Όμως η ιστορία γράφτηκε πολύ διαφορετικά...

Πρεμιέρα και πρώτη μεγάλη έκπληξη

Στην πρεμιέρα (12 Ιουνίου 2004) η Ελλάδα, που είχε κληρωθεί με Ισπανία, Ρωσία και τη διοργανώτρια Πορτογαλία στον όμιλο, αντιμετώπισε την γηπεδούχο στο πρώτο κιόλας ματς του τουρνουά. Με το που ξεκίνησε το ματς, στην πρώτη φάση, η Ελλάδα πετυχαίνει τον στόχο που είχε πριν το τουρνουά: Σκοράρει!

Ο Γιώργος Καραγκούνης έκανε το 0-1 στο 7ο λεπτό και προκάλεσε πανζουρλισμό στις εξέδρες που σταθερά είχαν πάρα πολλούς Έλληνες φιλάθλους. Το σοκ για την Πορτογαλία μεγάλο και έγινε ακόμα μεγαλύτερο όταν στο 51΄ κέρδισε πέναλτι (που έκανε ο νεαρός τότε Κριστιάνο Ρονάλντο) στο οποίο ευστόχησε ο Μπασινά για το 0-2!

Το τελικό 1-2 διαμορφώθηκε στο 93' από τον Ρονάλντο και η πρώτη νίκη της Ελλάδας ήταν γεγονός.

Δεύτερο ματς απέναντι στην Ισπανία του Κασίγιας και του Ραούλ

Η νίκη στην πρεμιέρα ανέβασε την ψυχολογία της ομάδας αλλά και πάλι κανείς δεν πίστευε ότι η Ελλάδα θα έφτανε τόσο μακριά. Κανείς; Όχι ακριβώς. Ο Ρεχάγκελ και οι παίκτες του ήταν αποφασισμένοι να κάνουν εκπλήξεις.

Και αυτό έκαναν και στο δεύτερο ματς κόντρα στην Ισπανία. Η Ισπανία κυριάρχησε στον αγώνα και έβαλε πολύ δύσκολα στην Ελλάδα. Προηγήθηκε με τον Μοριέντες στο 28' όμως και πάλι η Ελλάδα βρήκε λύση. Μαγική μπαλιά Τσιάρτα στο 66', εκτέλεση Χαριστέα μπροστά στον Κάρλες Πουγιόλ και 1-1. Αυτό ήταν και το τελικό σκορ.

Παρόλα αυτά οι 4 βαθμοί δεν αρκούσαν εκείνη τη στιγμή για την πρόκριση στα νοκ άουτ.

Ο εφιάλτης με τη Ρωσία

Οι Έλληνες μπήκαν στο ματς με τη Ρωσία έχοντας την αίσθηση ότι εύκολα ή δύσκολα θα έπαιρναν έστω την ισοπαλία, με τους Ρώσους αποκλεισμένους και με πολλά εσωτερικά προβλήματα.

Παρόλα αυτά, οι Ρώσοι ήταν εξαιρετικοί στο ματς και πολύ γρήγορα (στα πρώτα 17 λεπτά) είχαν φτάσει στο 2-0 με την Ελλάδα να θέλει ήττα με ένα γκολ διαφορά για να πάρει την πρόκριση.

Το γκολ το βρήκε η Ελλάδα στο 43' με τον Ζήση Βρύζα και το 2-1 της έδωσε τελικά την πρόκριση στα νοκ άουτ, εκεί που την περίμενε η Γαλλία των Ζιντάν, Ανρί και σχεδόν όλοι γνώριζαν ότι λογικά θα σταμάταγε η παραμυθένια πορεία της Ελλάδας.

Ο Χαριστέας έγινε Ανρί και ο Ζαγοράκης έγινε Ζιντάν

Στον προημιτελικό με τη Γαλλία, η Ελλάδα έπαιξε όπως ήξερε. Πολύ δυνατή άμυνα με γρήγορες αντιδράσεις και ταχύτατες αλλαγές παιχνιδιού για να ψάξει να βρει την ευκαιρία της.

Οι σπουδαίοι Γάλλοι δεν έβρισκαν εύκολα διαδρόμους προς την εστία της Ελλάδας και όσο πέρναγε η ώρα φαινόταν ο εκνευρισμός.

Στο 65' έγινε η φάση που θύμισε...Γαλλία. Ο αρχηγός της Ελλάδας, Θοδωρής Ζαγοράκης, έκανε μία εκπληκτική ντρίμπλα πάνω στον Λιζαραζού, θυμίζοντας...Ζιντάν, έβγαλε συστημένη σέντρα στον Χαριστέα και αυτός με εκτελεστική δεινότητα που θύμησε Ανρί, άφησε όρθιο τον Μπαρτέζ και έκανε το 1-0 για την Ελλάδα.

Ημιτελικός με Τσεχία και το silver goal που έγινε sudden death

Το κλίμα στην Ελλάδα ήταν θριαμβευτικό και πλέον όλοι άρχισαν να πιστεύουν ότι ο τίτλος, αυτό που έμοιαζε τρελό και αδύνατον, ήταν κάτι απτό.

Οι Τσέχοι, αντικειμενικά η καλύτερη ομάδα του τουρνουά, μπήκαν πάρα πολύ δυνατά και πίεσαν ασφυκτικά την Ελλάδα. Έχαναν την μία ευκαιρία πίσω από την άλλη, αλλά δεν μπορούσαν να σημαδέψουν το τέρμα της Ελλάδας.

Ο τραυματισμός του Πάβελ Νέντβεντ στο πρώτο μέρος έπαιξε το ρόλο του αλλά και πάλι η Τσεχία ήταν καταιγιστική. Η Ελλάδα με νύχια και με δόντια κράτησε το 0-0 και πήγε το ματς στην παράταση.

Τότε η UEFA είχε τον κανονισμό του silver goal που έλεγε ότι αν μία ομάδα σκόραρε στο πρώτο ημίχρονο της παράτασης και η αντίπαλη δεν ισοφάριζε, τότε το ματς τελείωνε. Αν το σκορ ήταν ισόπαλο το δεύτερο ημίχρονο της παράτασης παιζόταν κανονικά.

Στην παράταση συνέβη κατι...μεταφυσικό. Η Ελλάδα που έπαιζε άμυνα επί 90 λεπτά, βγήκε μπροστά και άρχισε να χάνει αυτή ευκαιρίες, πιέζοντας του Τσέχους. Στο τελευταίο λεπτό του πρώτου ημιχρόνου της παράτασης, η Ελλάδα κέρδισε κόρνερ. Ο Τσιάρτας το εκτέλεσε και ο κεντρικός αμυντικός Τραϊανός Δέλλας πήρε κεφαλιά στο πρώτο δοκάρι (μπροστά από τον πανύψηλο Γιαν Κόλερ) έκανε το 1-0 και έβαλε μπροστά την Ελλάδα. Ο χρόνος είχε τελειώσει ουσιαστικά και με την σέντρα, ο Κολίνα σφύριξε τη λήξη. Η Ελλάδα ήταν στον τελικό και ως μία ιστορία βγαλμένη από ταινία βρήκε μπροστά της την ομάδα που νίκησε στην πρεμιέρα: Την Πορτογαλία.

Το πορτογαλικό δράμα και το έπος των Ελλήνων

Στον μεγάλο τελικό, η Πορτογαλία δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να χάσει δεύτερη φορά από την Ελλάδα μέσα στην έδρα της και μάλιστα στον αγώνα που χάριζε το τρόπαιο.

Και όμως. Αυτό συνέβη. Σε έναν αγώνα που δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας, η Ελλάδα έμοιαζε να έχει τον τρόπο να αποκρούσει χωρίς κόπο τις πορτογαλικές επιθέσεις. Οι χιλιάδες Έλληνες οπαδοί στις εξέδρες ένιωθαν ότι θα ερχόταν το γκολ απέναντι στους διοργανωτές.

Και σε ένα ακόμη κόρνερ, αυτή τη φορά εκτελεσμένο από τον Μπασινά, ο Χαριστέας ήταν εκεί για να σκοράρει και να κάνει το 1-0 για την Ελλάδα στο 57ο λεπτό.

Η Πορτογαλία προσπάθησε να αντιδράσει και στα τελευταία λεπτά η πίεση ήταν αφόρητη. Τα...μεταφυσικά όμως συνεχίστηκαν και λίγο πριν το τέλος, οι Έλληνες διεθνείς πήραν πολύτιμες ανάσες καθώς εισέβαλε στον αγωνιστικό χώρο ο τότε διάσημος Jimmy Jump. Πήγε στον Φίγκο, του πέταξε μία φανέλα της Μπαρτσελόνα (είχε πάρει μεταγραφή στη Ρεάλ ο Πορτογάλος σταρ) και κατόπιν πήδηξε μέσα στα δίχτυα της Ελλάδας.

Το ματς τελείωσε και το ελληνικό πάρτι ξεκίνησε σε εξέδρες και αγωνιστικό χώρο. Η Ελλάδα είχε γράψει ιστορία και οι διεθνείς ποδοσφαιριστές γράφτηκαν στο πάνθεον του ελληνικού αθλητισμού. Ένα ποδοσφαιρικό παραμύθι είχε ολοκληρωθεί με ένα εξαιρετικό happy end.

ΥΓ. Η εξιλέωση για την Πορτογαλία ήρθε μερικά χρόνια αργότερα. Με τον Κριστιάνο Ρονάλντο παρόντα, οι Ίβηρες κατέκτησαν το Euro 2016 κερδίζοντας την Γαλλία στον τελικό μέσα στην έδρα της. Ο κύκλος της εξιλέωσης για την Πορτογαλία είχε κλείσει...