Γουιάνα: Η μόνη χώρα στον κόσμο που παράγει όλα τα τρόφιμα που χρειάζεται

Μια νέα μελέτη στο επιστημονικό περιοδικό Nature Food, η οποία καλύπτει 186 χώρες, αποκαλύπτει ένα εκπληκτικό γεγονός.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, υπάρχει μόνο μία χώρα στον κόσμο που είναι αυτάρκης σε όλες τις βασικές ομάδες τροφίμων (φρούτα, λαχανικά, γαλακτοκομικά προϊόντα, ψάρια, κρέας, όσπρια και αμυλούχα τρόφιμα): Η Γουιάνα.

Αυτή η μικρή χώρα των 830 χιλιάδων κατοίκων είναι σε θέση να θρέψει το λαό της χωρίς να εξαρτάται από το εξωτερικό, επιτυγχάνοντας αυτό που δεν κατάφεραν να πετύχουν ακόμη και γιγαντιαίες οικονομίες όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα και το Ηνωμένο Βασίλειο. Επιπλέον, το κάνει αυτό χωρίς να καταστρέφει τα δάση της.

Πώς τα καταφέρνει η Γουιάνα;

Το 85% της επιφάνειας της Γουιάνας καλύπτεται από παρθένα τροπικά δάση.

Η συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού είναι «στριμωγμένη» σε μια στενή ακτογραμμή. Ωστόσο, η Γουιάνα αξιοποιεί αυτή την περιορισμένη έκταση με μια αποτελεσματικότητα που δεν έχει προηγούμενο στον κόσμο.

Βρίσκεται ακριβώς βόρεια του ισημερινού, η χώρα διαθέτει γόνιμα αργιλώδη εδάφη και άφθονες βροχοπτώσεις που μεταφέρονται από το σύστημα ποταμών του Αμαζονίου επί χιλιάδες χρόνια.

Σε αντίθεση με τη βιομηχανική γεωργία, οι αγρότες της Γουιάνα καλλιεργούν πολλές διαφορετικές καλλιέργειες σε ένα μόνο χωράφι ταυτόχρονα. Για παράδειγμα, φυτεύουν ανανάδες ή ντομάτες κάτω από καρύδες. Με αυτόν τον τρόπο, το έδαφος παραμένει υγιέστερο και ακόμη και αν καταστραφεί μια καλλιέργεια, η άλλη σώζει τον αγρότη.

Η χώρα αυξάνει τη γονιμότητα του εδάφους όχι με χημικά, αλλά με την ενσωμάτωση της κτηνοτροφίας στη γεωργία και την προστασία του εδάφους με "ζωντανές ρίζες" όλο το χρόνο.

Ενώ πολλές χώρες της Νότιας Αμερικής έχουν θυσιάσει τα δάση για τη γεωργία και την κτηνοτροφία, η Γουιάνα έχει καταφέρει να διατηρήσει πάνω από το 85% της αρχικής δασικής της κάλυψης, σύμφωνα με το επιστημονικό περιοδικό Science Focus του BBC. Οι ειδικοί τονίζουν ότι η επιτυχία της Γουιάνας οφείλεται στο ότι "συνεργάζεται με τη φύση και όχι εναντίον της".

Πού βρίσκεται η Τουρκία;

Στον χάρτη που δημιούργησε η ερευνητική ομάδα, η Τουρκία βρίσκεται ανάμεσα στις χώρες που έχουν μέτριες-υψηλές επιδόσεις.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, **η Τουρκία είναι μία από τις χώρες που πληρούν ή υπερβαίνουν το όριο αυτάρκειας στις ομάδες φρούτων, λαχανικών, αμυλούχων τροφίμων (**δημητριακά) και κρέατος. Η κλιματική ποικιλομορφία της Ανατολίας επιτρέπει την κάλυψη αυτών των ομάδων με εγχώρια παραγωγή.

Οι κύριες ομάδες που εμποδίζουν την Τουρκία να επιτύχει το 7 στα 7 είναι τα όσπρια/καρποί (ιδίως η σόγια και ορισμένοι ελαιούχοι σπόροι) και το ισοζύγιο κατανάλωσης-παραγωγής ψαριών/θαλασσινών. Η Τουρκία κατατάσσεται ως "μη επαρκής" σε αυτή την κατηγορία, καθώς έχει στραφεί σε εισαγωγές στην παραγωγή οσπρίων τα τελευταία χρόνια.

Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Ωστόσο, βρίσκεται ένα βήμα πίσω από γεωργικούς γίγαντες όπως η Κίνα ή η Βραζιλία.

Πώς τα πάει η Ευρώπη;

Σύμφωνα με τα στοιχεία, η ευρωπαϊκή ήπειρος φαίνεται να βρίσκεται "πάνω από τον παγκόσμιο μέσο όρο" όσον αφορά την επισιτιστική ασφάλεια σε γενικές γραμμές, αλλά έχει κακές επιδόσεις όσον αφορά την "πλήρη ανεξαρτησία σε τρόφιμα".

Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες είναι αυτάρκεις μόνο σε 2 ή 3 από τις 7 βασικές ομάδες.

Ομοίως, η Γερμανία και οι χώρες της Μπενελούξ, παρά το γεγονός ότι διαθέτουν πολύ προηγμένες γεωργικές τεχνολογίες, είναι πλήρως αυτάρκεις μόνο σε 2-3 ομάδες λόγω της περιορισμένης γης και του υψηλού πληθυσμού.

Ποια είναι η κατάσταση άλλων χωρών;

Σύμφωνα με τη μελέτη, ακόμη και οι παγκόσμιοι γίγαντες των τροφίμων βρίσκονται πίσω από τη Γουιάνα:

Κίνα και Βιετνάμ: Επαρκή σε 6 από τις 7 ομάδες τροφίμων.

ΗΠΑ: Επαρκείς σε 4 ομάδες.

ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΊΛΕΙΟ: Επαρκής σε 2 μόνο ομάδες (κρέας και γαλακτοκομικά προϊόντα).

Η συνολική εικόνα είναι τρομακτική. Περισσότερο από το ένα τρίτο των χωρών του κόσμου είναι αυτάρκεις σε 2 ή λιγότερες ομάδες τροφίμων.

Οι ειδικοί σε θέματα πολιτικής τροφίμων αναγνωρίζουν ότι δεν είναι πάντα καλή ιδέα για μια χώρα να γίνει πλήρως αυτάρκης, αλλά η στρατηγική της Γουιάνας για "διαφοροποίηση" και "επένδυση σε τοπικούς σπόρους" είναι μια συνταγή για παγκόσμια επισιτιστική ασφάλεια.