AB kurumları Avrupa'daki cezaevlerinde viral hepatitle mücadele ediyor

Hastalıkların önlenmesi ve uyuşturucuyla ilgili AB kurumları, Avrupa'daki cezaevlerinde viral hepatitin ortadan kaldırılmasına yönelik çabaları desteklemek üzere birlikte bir araç seti hazırladı.

Avrupa Hastalık Önleme ve Kontrol Merkezi (ECDC) ile Avrupa Uyuşturucu Ajansı'nın girişimi, Dünya Sağlık Örgütü'nün (DSÖ-WHO) viral hepatiti 2030 yılına kadar bir halk sağlığı tehdidi olmaktan çıkarma hedefini destekliyor.

10 Ağustos Mahkumların Adalet Günü öncesinde yayınlanan rehber, Avrupa'daki cezaevlerinde hepatit B ve C'nin önlenmesi ve bakımını desteklemeyi amaçlıyor. Rehber öncelikle cezaevi sağlık hizmetlerinde çalışan profesyonellere yönelik olup, bu ortamlarda viral hepatitin önlenmesi ve kontrol altına alınmasına yönelik müdahalelerin nasıl oluşturulacağı konusunda bilgi vermektedir.

Avrupa Komisyonu'na göre, 2023 yılında AB'deki mahkum sayısı yaklaşık 499 bin olup, bu rakam 100 bin kişi başına 111 mahkuma denk geliyor ve 2022 yılına kıyasla yüzde 3,2'lik bir artışı temsil ediyor.

AB'de hepatit B ve C prevalansı göçmenler, uyuşturucu enjekte eden kişiler, erkeklerle seks yapan erkekler, seks işçileri ve cezaevindeki kişiler de dahil olmak üzere belirli popülasyonlar arasında en yüksek oranda görülüyor.

Ajanslara göre bu durum cezaevlerini hepatit B ve C bulaşması açısından yüksek riskli bir ortam haline getiriyor, zira cezaevi nüfusu ile uyuşturucu enjekte eden kişiler sıklıkla örtüşüyor.

Araç kitinde, "Hapsedilme ve uyuşturucu kullanımı bu nedenle iç içe geçmiştir ve bulaşıcı hastalıkların bulaşma riskinin artmasına neden olmaktadır," deniliyor.

Çoğu cezaevi ortamında temiz enjekte ekipmanlarına erişimin azlığı, sadece uyuşturucu kullanımı için değil, dövme ve vücut piercingleri için de riski daha da artırmaktadır.

Hepatit B ve hepatit C; siroz, karaciğer kanseri, karaciğer nakli ve karaciğere bağlı ölümlerin başlıca nedenleri.

DSÖ, Avrupa'da 10,6 milyon kişinin kronik hepatit B ve 8,6 milyon kişinin de kronik hepatit C ile yaşadığını ve bunların çoğuna tanı konulamadığını tahmin ediyor.

Her iki kurum da, yetersiz kaynaklar, eğitim eksikliği ve az gelişmiş halk sağlığı gözetim ve izleme sistemleri de dahil olmak üzere, cezaevi bağlamında bu sorunu ele almanın kendine özgü zorluklarının altını çiziyor.

Ayrıca, yalnızca mahkumların bireysel sağlık sonuçlarını iyileştirmek için değil, aynı zamanda cezaevleri içinde ve tahliye edildikten sonra daha geniş toplumda bulaşmayı azaltmak için bu enfeksiyonlarla mücadele edilmesi gerektiğini vurguluyorlar.