Μααλούλα: Πάσχα στην συριακή κωμόπολη όπου οι κάτοικοι μιλούν ακόμη τη γλώσσα του Χριστού

Οι χριστιανοί της Συρίας γιόρτασαν την πρώτη Κυριακή των Βαΐων μετά την πτώση του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ, σε πολλές περιοχές της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της κωμόπολης Μααλούλα στην επαρχία της Δαμασκού. Οι φετινοί εορτασμοί πραγματοποιήθηκαν υπό την ισχυρή προστασία των δυνάμεων δημόσιας ασφάλειας του Υπουργείου Εσωτερικών, οι οποίες αναπτύχθηκαν σε μεγάλο βαθμό γύρω από τις εκκλησίες και απέκλεισαν τους δρόμους που οδηγούσαν σε αυτές για να διασφαλίσουν την ειρηνική διεξαγωγή των τελετών.

Παρά τη φαινομενικά φυσιολογική ατμόσφαιρα των εορτασμών, ο φόβος ήταν εμφανής στα μάτια όλων. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που οι κάτοικοι γιόρτασαν την Κυριακή των Βαΐων μετά την πτώση του καθεστώτος και βρίσκονται αντιμέτωποι με μεγάλες προκλήσεις που επιβάλλονται από τις πολιτικές αλλαγές και τις αλλαγές στην ασφάλεια, εκτός από τις σεχταριστικές εκκλήσεις, τις πρόσφατες σφαγές στις συριακές ακτές και τις συνεχιζόμενες παραβιάσεις σε ολόκληρη τη χώρα.

Το Euronews άκουσε συγκινητικές μαρτυρίες από κατοίκους της πόλης - τα ονόματα των ομιλητών σε αυτό το άρθρο έχουν αλλάξει κατόπιν αιτήματός τους και υπό το φόβο διώξεων - οι οποίοι διηγήθηκαν τις ιστορίες τους και μοιράστηκαν τις σκέψεις τους για την πραγματικότητα των χριστιανών που ζουν εκεί.

Ανάμεσα στην ανησυχία και την ελπίδα για συνύπαρξη

"Γιορτάσαμε την Κυριακή των Βαΐων σε καλή ατμόσφαιρα, αλλά η ανησυχία ήταν παρούσα", λέει ένας από τους πρεσβύτερους της πόλης και προσθέτει: "Η χώρα βρίσκεται στην αρχή του σχηματισμού της και η ταυτότητά της είναι άγνωστη. Όταν κοιτάς τους ανθρώπους γύρω σου, δεν ξέρεις αν σε αποδέχονται πραγματικά ή αν προσποιούνται. Αλλά στις καθημερινές μου συναναστροφές μαζί τους, βλέπω την καλοσύνη σε αυτούς. Θέλουμε αυτό να εξελιχθεί, θέλουμε να οικοδομήσουμε εμπιστοσύνη, η οποία μέχρι τώρα ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Το μόνο που θέλουμε είναι ειρήνη για όλους και να μην αναγκαστούμε να μεταναστεύσουμε".

Τελείωσε η ασφάλεια;

Η Rawia, μητέρα τεσσάρων παιδιών, διηγείται πώς η ζωή της πριν από το 2011 ήταν πολύ διαφορετική από ό,τι είναι σήμερα.

Όπως περιγράφει: "Πριν από τον πόλεμο, ήμασταν όλοι μια οικογένεια. Μουσουλμάνοι και χριστιανοί μεγάλωναν μαζί και σεβόταν ο ένας τον άλλον. Οι εκκλησίες και τα τζαμιά ήταν κοντάτο ένα στο άλλο και κανείς δεν σκεφτόταν τη θρησκεία ή τη σέχτα όταν επρόκειτο για γειτονία ή φιλία. Αλλά αφότου ένοπλες ομάδες πήραν τον έλεγχο της πόλης το 2013, όλα άλλαξαν. Εκτοπιστήκαμε, χάσαμε τα σπίτια και τη γη μας. Φοβήθηκα για τη ζωή των παιδιών μου".

Μετά την είσοδο των συριακών δυνάμεων του ανατραπέντος καθεστώτος στην πόλη Μααλούλα, η Rawiya και η οικογένειά της ξεκίνησαν μια νέα ζωή. "Επιστρέψαμε και συνεχίσαμε να αποκαθιστούμε τα σπίτια και τα εδάφη μας και προσπαθήσαμε να σταθεροποιηθούμε εν μέσω όλων των περιπλοκών που μας περιβάλλουν", λέει. Ωστόσο, η ασφάλεια που ένιωθε είχε χαθεί. "Μετά την πτώση του καθεστώτος, η ασφάλεια δεν ήταν η ίδια. Νεαροί άνδρες που ήταν φίλοι των γιων μου τώρα κουβαλούν όπλα και μας απειλούν με σεχταριστικούς όρους. Δεν μπορώ να πω ότι αισθάνομαι τόσο ασφαλής όσο στο παρελθόν".

Και προσθέτει: "Ως χριστιανή που ζει στη Μααλούλα, δεν με νοιάζει αν ο πρόεδρος της Συρίας είναι ο Ahmad al-Sharaa ή οποιοσδήποτε άλλος. Αυτό που έχει σημασία για μένα είναι ο πρόεδρος ή ο κυβερνήτης να εγγυάται την ασφάλεια και τη σταθερότητα, να αποτρέπει το χάος και να παρέχει μια αξιοπρεπή ζωή για όλους χωρίς διακρίσεις με βάση τη θρησκεία, τη σέχτα, τη φυλή ή την εθνικότητα. Θέλουμε μια Συρία για όλους τους Σύρους, μια χώρα που αντιμετωπίζει όλους τους πολίτες της ισότιμα και κάνει όλους να αισθάνονται μέρος της χωρίς κανείς να αισθάνεται μειονότητα. Ονειρευόμαστε μια χώρα όπου θα επικρατεί δικαιοσύνη και ειρήνη, όπου όλοι θα ζουν με αξιοπρέπεια και ασφάλεια".

Ένας συνεχής φόβος για το άγνωστο

Ο Youssef, ο οποίος εργάζεται σε ένα μικρό κατάστημα στο κέντρο της πόλης, περιγράφει τον φόβο που κυριεύει τους χριστιανούς στη Maaloula: "Μετά την πτώση του καθεστώτος, πολλοί άνθρωποι από την πόλη επέστρεψαν, ιδίως νεαροί μουσουλμάνοι που πολεμούσαν με τις ένοπλες παρατάξεις. Ορισμένοι από αυτούς εξακολουθούν να έχουν την ίδια εξτρεμιστική ιδεολογία. Με παρενόχλησαν αρκετές φορές λόγω της θρησκείας μου. Μου λένε: "Ήσουν με το καθεστώς", λες και αυτό είναι αμαρτία για την οποία πρέπει να τιμωρηθώ. Δεν πήρα τα όπλα εναντίον κανενός, δεν έβλαψα κανέναν, αλλά με αντιμετωπίζουν ως εχθρό".

"Ζούμε με συνεχή φόβο ότι κάτι θα συμβεί ξανά. Όλοι εδώ γνωρίζουν τι συνέβη στο Σαχέλ. Φοβόμαστε ότι θα ξανασυμβεί στη Μααλούλα. Είναι αλήθεια ότι οι αρχές λένε ότι καταβάλλουν προσπάθειες για να διασφαλίσουν την ασφάλεια, αλλά δεν μπορούμε να είμαστε πλήρως ήσυχοι. Οι καμπάνες που επέστρεψαν στις εκκλησίες ήταν ένα σημαντικό βήμα, αλλά δεν αρκούν. Θέλουμε μεγαλύτερες εγγυήσεις και ένα ασφαλές μέλλον για τα παιδιά μας".

Σημεία ελέγχου και άρνηση πρόσβασης στη γη

Από την πλευρά του ο Τζορτζ λέει: "Μετά την πτώση του καθεστώτος, μια παράταξη που ονομάζεται Σουλεϊμάν Σαχ μπήκε στην πόλη και υποβληθήκαμε σε πολλές ταπεινωτικές πρακτικές, συμπεριλαμβανομένων συχνών ερευνών στα σπίτια μας με το πρόσχημα της αναζήτησης όπλων ή οτιδήποτε ενοχοποιητικού. "Μας εμπόδιζαν επίσης να έχουμε πρόσβαση στη γη μας για να την καλλιεργήσουμε, και αυτά τα μέτρα δεν ήταν τίποτα περισσότερο από έναν τρόπο να μας εκφοβίσουν και να μας αναγκάσουν να εγκαταλείψουμε τα σπίτια μας".

Η κατάσταση βελτιώθηκε ελαφρώς μετά από μια συνάντηση των χριστιανών και μουσουλμάνων γερόντων της πόλης, με την υποστήριξη σημαίνοντων ξένων προσώπων, είπε. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, δήλωσαν την πρόθεσή τους να αλλάξουν σελίδα. Ωστόσο, ορισμένες αρνητικές πρακτικές παραμένουν.

Οι νέοι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα

Ο πατέρας Πέτρος, ο οποίος έζησε τον πόλεμο και τα επακόλουθά του, ανησυχεί για το μέλλον: "Η Μααλούλα ήταν κάποτε ένας τόπος ανεκτικότητας και ειρήνης. Αλλά τώρα, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι οι νέοι που μεγάλωσαν στη σκιά του πολέμου. Δεν γνώρισαν τη συνύπαρξη που γνωρίζαμε εμείς με τους παππούδες τους. Έχουν μεγαλώσει με εξτρεμιστικές και γεμάτες μίσος ιδέες. Τις τελευταίες ημέρες υπήρξαν συμπλοκές μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων νέων και χρησιμοποιήθηκαν ξεκάθαρα σεχταριστικές λέξεις".

"Θέλουμε μόνο ειρήνη"

Η Μαρία, μια νεαρή μητέρα, εκφράζει την ελπίδα της για ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά της: "Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Μααλούλα και δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου μακριά της. Αλλά φοβάμαι για τα παιδιά μου. Όταν τα βλέπω να παίζουν στους δρόμους, φοβάμαι ότι μια μέρα θα αντιμετωπίσουν λέξεις μίσους ή βίας λόγω της θρησκείας τους. Θέλουμε μόνο ειρήνη και συνύπαρξη. Θέλουμε να νιώθουμε ισότιμοι πολίτες και όχι άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας".

Και προσθέτει: "Αυτό που συνέβη στο Σαχέλ έχει αφήσει μια βαθιά πληγή στις καρδιές μας. Φοβόμαστε ότι κάτι παρόμοιο θα συμβεί και εδώ. Είναι αλήθεια ότι ασκούμε ελεύθερα τώρα, και οι καμπάνες που επέστρεψαν στις εκκλησίες συμβολίζουν ένα είδος επιστροφής στην κανονικότητα, αλλά εξακολουθούμε να βλέπουμε το μέλλον με μεγάλη προσοχή. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι επόμενες ημέρες θα είναι καλύτερες, αλλά ο φόβος εξακολουθεί να υπάρχει".

Το μέλλον των χριστιανών στη Μααλούλα και στη χώρα συνολικά εξακολουθεί να εξαρτάται από την ικανότητα του κράτους και της κοινωνίας να επιτύχουν ισότητα και δικαιοσύνη και να προστατεύσουν την πολιτιστική και θρησκευτική ποικιλομορφία που κάνει τη Συρία πλούσια σε ιστορία και κληρονομιά.