Άμυνα: Γαλλία και Γερμανία εξετάζουν το μοντέλο του "καλύτερου αθλητή" για να ενισχύσουν την ευρωπαϊκή στρατιωτική παραγωγή

Θα πρέπει τα κράτη μέλη της ΕΕ που αγωνίζονται να επανεξοπλιστούν να προτιμούν τους λεγόμενους Ευρωπαίους "καλύτερους αθλητές" στην παραγωγή όπλων σε βάρος πολλών άλλων εγχώριων εταιρειών; Η Γαλλία και η Γερμανία αρχίζουν να το σκέφτονται με τον Εμανουέλ Μακρόν και τον Φρίντριχ Μερτς να ξεκινούν την Παρασκευή τις συζητήσεις σχετικά με την συγκεκριμένη πρόταση.

Οι δύο ηγέτες και οι υπουργοί τους των Εξωτερικών και της Άμυνας πρόκειται να συζητήσουν κοινά αμυντικά έργα, το κατά πόσον η πυρηνική αποτροπή της Γαλλίας θα πρέπει να επεκταθεί στο υπόλοιπο μπλοκ των 27 χωρών και το πώς θα ενισχυθεί η αμυντική βιομηχανική και τεχνολογική βάση της Ευρώπης στο γαλλογερμανικό συμβούλιο για την ασφάλεια και την άμυνα.

Είναι στο τελευταίο σημείο που ο Γάλλος πρόεδρος και ο Γερμανός καγκελάριος θα ξεκινήσουν συνομιλίες σχετικά με το αν η ΕΕ μπορεί να επιτύχει ένα σύστημα "καλύτερου αθλητή", δήλωσε το Ελιζέ νωρίτερα αυτή την εβδομάδα.

Η λογική του "καλύτερου αθλητή" είναι να προσπαθήσουμε να μειώσουμε τον αριθμό των οπλικών συστημάτων στην Ευρώπη, πρόσθεσαν αξιωματούχοι από το γαλλικό προεδρικό μέγαρο.

Rafale, F-35 και Gripen

Οι προσπάθειες της ΕΕ να αυξήσει την αμυντική παραγωγή λόγω των φόβων ότι η Ρωσία θα μπορούσε να επιτεθεί πριν από το τέλος της δεκαετίας έχουν παρεμποδιστεί από τον υψηλό βαθμό κατακερματισμού του τομέα, καθώς πολλά κράτη μέλη έχουν ιστορικά προτιμήσει τις δικές τους εγχώριες αμυντικές βιομηχανίες για λόγους εθνικής ασφάλειας.

Αυτό αποτέλεσε επίσης ζήτημα για την Ουκρανία, η οποία έπρεπε να μάθει να χρησιμοποιεί και να συντηρεί τα διάφορα οπλικά συστήματα που της δώρισαν οι ευρωπαϊκές χώρες, καθώς αποκρούει την πλήρους κλίμακας εισβολή της Ρωσίας.

Για παράδειγμα, τουλάχιστον τέσσερις διαφορετικοί τύποι μαχητικών αεροσκαφών χρησιμοποιούνται σε όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων του ευρωπαϊκού Eurofighter Typhoon, του Rafale, του JAS Gripen καθώς και του αμερικανικής κατασκευής F-35. Όσον αφορά τα άρματα μάχης, τα γερμανικά Leopard, τα γαλλικά Leclerc, τα βρετανικά Challenger, τα ιταλικά Ariete, τα αμερικανικά Abrams και τα νοτιοκορεατικά K2 χρησιμοποιούνται σε όλη την ήπειρο.

Με εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ να πρόκειται να εισρεύσουν στον τομέα μέχρι το 2030, διάφορες πρωτοβουλίες βρίσκονται τώρα σε εξέλιξη για τη συγκέντρωση προμηθειών με δηλωμένους στόχους όχι μόνο τη μείωση του κόστους και την ενίσχυση της διαλειτουργικότητας, αλλά και την πυροδότηση των ευρωπαϊκών γραμμών παραγωγής.

Η επιμονή του Μακρόν στη λεγόμενη ευρωπαϊκή προτίμηση για τις αμυντικές προμήθειες κατά το περασμένο έτος έχει ήδη ταράξει τα νερά μεταξύ των συναδέλφων του ηγετών της ΕΕ, με ορισμένους να φοβούνται πιθανά αντίποινα από τις ΗΠΑ και άλλους να υποστηρίζουν ότι η κίνηση αυτή θα ευνοούσε πρωτίστως τον γαλλικό αμυντικό τομέα.

Ένα σύστημα "καλύτερου αθλητή" είναι βέβαιο ότι θα εγείρει επίσης αντιδράσεις και παρόμοιες επικρίσεις.

"Λογική απόφαση";

Για την Ester Sabatino, επιστημονική συνεργάτιδα για την Άμυνα και τη Στρατιωτική Ανάλυση στο Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών (IISS), η υιοθέτηση ενός μοντέλου "καλύτερου αθλητή" θα μπορούσε να είναι "μια λογική απόφαση", καθώς οι εταιρείες αυτές είναι "κατά πάσα πιθανότητα σε καλύτερη θέση να ικανοποιήσουν τη ζήτηση χάρη στους γρήγορους και αποδεδειγμένους κύκλους ανάπτυξης και παραγωγής".

Όμως, ενώ αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε λιγότερα μοντέλα στρατιωτικού εξοπλισμού, δεν θα οδηγούσε απαραίτητα σε μείωση του αριθμού των εθνικών παραλλαγών του ίδιου εξοπλισμού και, συνεπώς, των τύπων υλικοτεχνικής υποστήριξης που απαιτούνται ανά εξοπλισμό, δήλωσε επίσης ο Sabatino.

Επιπλέον, θα μπορούσε να οδηγήσει σε λιγότερες βιομηχανικές εναλλακτικές λύσεις και χαμηλότερο ανταγωνισμό, γεγονός που θα μπορούσε να επιβραδύνει την καινοτομία.

"Οι λόγοι ασφάλειας του εφοδιασμού θα καθιστούσαν επίσης πολύπλοκη την αποδοχή του μοντέλου από χώρες που δεν διαθέτουν τέτοιους παίκτες. Στην περίπτωση ευρωπαϊκών πρωτευουσών, όπως η Βαρσοβία, που επενδύουν στην περαιτέρω ανάπτυξη της εθνικής τους αμυντικής βιομηχανικής βάσης, μπορεί να υπάρξει ισχυρή αντίσταση στο μοντέλο, καθώς θα μπορούσε να αποκλείσει την επίτευξη των δικών τους εθνικών φιλοδοξιών", δήλωσε ο Sabatino.

Η Πολωνία αγοράζει μεγάλο μέρος του μεγάλου στρατιωτικού εξοπλισμού της στις ΗΠΑ και τη Νότια Κορέα. Στις αρχές του μήνα ανακοίνωσε ότι θα αγοράσει επιπλέον 180 άρματα μάχης από την ασιατική χώρα σε μια συμφωνία αξίας άνω των 6 δισεκατομμυρίων ευρώ.

'Εξαιρετικά πολύπλοκο έργο'

Δεν είναι ακόμη σαφές εάν η προσέγγιση προς την οποία θα κλίνουν η Γαλλία και η Γερμανία θα περιλαμβάνει περισσότερες πανευρωπαϊκές πρωτοβουλίες και θα έχει ως πρότυπο το Eurofighter ή την MBDA, η οποία παράγει πυραύλους και συναφή συστήματα και είναι αποτέλεσμα συγχώνευσης γαλλικών, βρετανικών και ιταλικών εταιρειών.

Ο Μακρόν και ο Μερτς πρόκειται να συζητήσουν κοινά αμυντικά έργα κατά τη συνάντησή τους την Παρασκευή, μεταξύ των οποίων το Future Combat Air System (FCAS), ένα μαχητικό αεροσκάφος, και το Main Ground Combat System (MGCS), ένα άρμα μάχης.

Αλλά το FCAS βρίσκεται στο επίκεντρο μιας διαμάχης μετά την απαίτηση της γαλλικής Dassault να λάβει το 80% του μεριδίου εργασίας.

"Το FCAS βρίσκεται σε μια πολύ ιδιότυπη κατάσταση αυτή τη στιγμή, καθώς τμήματα της βιομηχανικής βάσης και ομάδες συμφερόντων και στις δύο χώρες θέλουν να αποτύχει το έργο, να συνεχιστούν τα έργα σε ένα εθνικό/εναλλακτικό πλαίσιο", δήλωσε στο Euronews ο Jacob Ross, ερευνητής στο Γερμανικό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων.

"Υπάρχει μεγάλη πίεση στον Μερτς, τον Μακρόν και τους υπουργούς Άμυνας των δύο χωρών να παρουσιάσουν μια λύση στη συνεχιζόμενη σύγκρουση για το FCAS. Εάν το σχέδιο δεν προχωρήσει, θα είναι ένα μοιραίο μήνυμα για τη γαλλογερμανική ηγεσία στην Ευρώπη όσον αφορά την αμυντική βιομηχανική συνεργασία", πρόσθεσε.

Ως εκ τούτου, για να μπορέσουν οι δύο χώρες να πιέσουν με επιτυχία τα άλλα κράτη μέλη της ΕΕ για ένα μοντέλο "καλύτερου αθλητή" που θα προχωρήσει, θα χρειαστούν μια ενοποιημένη κοινή θέση τόσο σε πολιτικό όσο και σε βιομηχανικό επίπεδο, δήλωσαν και οι δύο εμπειρογνώμονες στο Euronews.

"Αυτό δεν συμβαίνει αυτή τη στιγμή", δήλωσε ο Ρος, κυρίως επειδή οι αντίστοιχες βιομηχανίες τους είναι πολύ διαφορετικές και η προεπιλογή της Γερμανίας παραμένει να αγοράζει αμερικανικό εξοπλισμό που δεν παράγει στο έδαφός της.

Το Ελιζέ έχει ήδη προσπαθήσει να διαχειριστεί τις προσδοκίες, τονίζοντας ότι η ανάπτυξη μιας τέτοιας πολιτικής "θα απαιτήσει εξαιρετικά πολύπλοκη δουλειά".

"Τελικά, το ερώτημα είναι πώς οι Ευρωπαίοι μπορούν να μειώσουν τον αριθμό των οπλικών συστημάτων που διαθέτουν, να χρησιμοποιούν τα ίδια, να τα παράγουν στην Ευρώπη και να το κάνουν αυτό με τρόπο που να διασφαλίζει τόσο την κυριαρχία τους όσο και την ευρωστία της παραγωγικής τους ικανότητας. Αυτό δεν είναι εύκολο", πρόσθεσε.