Επιμήκυνση ποδιών: Γιατρός κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την «εξαιρετικά επώδυνη» διαδικασία

Για δεκαετίες, το σπάσιμο των ποδιών κάποιου για να γίνει ψηλότερος ήταν μια βάναυση λύση για παιδιά που γεννήθηκαν με το ένα πόδι μικρότερο από το άλλο ή για ασθενείς που αναρρώνουν από καταστροφικούς τραυματισμούς.

Τώρα, όλο και περισσότεροι ενήλικες στην Ευρώπη και όχι μόνο, κυρίως άνδρες που αναζητούν μια ώθηση στην αυτοπεποίθηση ή στις προοπτικές γνωριμιών, υποβάλλονται οικειοθελώς στο νυστέρι, απλώς και μόνο για να γίνουν λίγο ψηλότεροι.

Η τεχνική αναπτύχθηκε για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1950 από τον σοβιετικό χειρουργό Gavriil Abramovich Ilizarov, αρχικά για να βοηθήσει ασθενείς με σοβαρές παραμορφώσεις ή προβλήματα ανάπτυξης. Αλλά σήμερα, διακινείται ως μια πολυτελής αισθητική διαδικασία για όσους είναι πρόθυμοι να υπομείνουν τον βασανιστικό πόνο και να πληρώσουν ποσά που βγάζουν μάτια.

Πώς λειτουργεί η χειρουργική επέμβαση επιμήκυνσης των άκρων;

Η διαδικασία ξεκινά με μια οστεοτομία - ο χειρουργός πριονίζει το οστό του ποδιού, χωρίζοντάς το σε δύο κομμάτια. Μια συσκευή επιμήκυνσης, συχνά ένα εξωτερικό μεταλλικό πλαίσιο που καρφώνεται μέσω του δέρματος και μέσα στο οστό, απομακρύνει σταδιακά τα τμήματα κατά ελάχιστα χιλιοστά κάθε μέρα.

Οι ασθενείς πρέπει να περιστρέφουν μικρές βίδες ή καντράν αρκετές φορές την ημέρα, αναγκάζοντας τα οστά να διαχωριστούν. Με την πάροδο των μηνών, το σώμα προσπαθεί να θεραπευτεί μόνο του, αναπτύσσοντας νέο οστό για να γεφυρώσει το επιμηκυμένο χάσμα.

Ένα επιτυχές αποτέλεσμα μπορεί να είναι η αύξηση του ύψους κατά 5-8 εκατοστά, σύμφωνα με τον ισχυρισμό μιας αμερικανικής εταιρείας επιμήκυνσης άκρων.

Ποια είναι τα μειονεκτήματα αυτής της χειρουργικής επέμβασης;

Η ανάρρωση μπορεί να είναι εξαιρετικά αργή και επώδυνη. Οι ασθενείς περνούν εβδομάδες ακινητοποιημένοι, ακολουθούμενοι από μήνες καθημερινής φυσιοθεραπείας για να τεντώσουν τους μύες και να ξαναμάθουν να περπατούν.

Οι επιπλοκές είναι επίσης συχνές: Μια μελέτη στην επιθεώρηση Journal of Orthopaedic Surgery and Research διαπίστωσε ότι το 30-45% των 760 ασθενών αντιμετώπισαν προβλήματα όπως λοιμώξεις, προβλήματα επούλωσης των οστών, δυσκαμψία των αρθρώσεων ή νευρική βλάβη.

Οι γιατροί του NHS στο Ηνωμένο Βασίλειο παροτρύνουν τώρα επίσης τους ανθρώπους να επανεξετάσουν το ενδεχόμενο να υποβληθούν σε μια τέτοια τραυματική θεραπεία.

"Η χειρουργική επέμβαση επιμήκυνσης των ποδιών δεν είναι μια γρήγορη λύση - είναι μια σοβαρή, επεμβατική διαδικασία που μπορεί να είναι επωφελής για τους ασθενείς όταν υπάρχει πραγματική κλινική ανάγκη, αλλά ενέχει σημαντικούς κινδύνους και απαιτεί ενημερωμένες συζητήσεις μεταξύ ασθενούς και χειρουργού", δήλωσε πρόσφατα στην εφημερίδα The Telegraph ο καθηγητής Tim Briggs, εθνικός διευθυντής του NHS England για την κλινική βελτίωση και την εκλεκτική αποκατάσταση.

Προειδοποίησε ότι οι ασθενείς αντιμετωπίζουν μήνες θεραπείας, η οποία μπορεί να είναι "εξαιρετικά επώδυνη", με την πιθανότητα μόλυνσης, νευρικής βλάβης, θρόμβων αίματος και ακόμη και μόνιμης αναπηρίας.

"Όποιος σκέφτεται αυτή τη χειρουργική επέμβαση για αισθητικούς λόγους στο εξωτερικό θα πρέπει να σκεφτεί πολύ προσεκτικά τη μακρά ανάρρωση και τους κινδύνους και θα τον προέτρεπα να μην το κάνει, εκτός αν είναι καλά ενημερωμένος για το πού αναζητά θεραπεία", δήλωσε.

Μια αναπτυσσόμενη αγορά

Ενώ η διαδικασία αυτή μπορεί να ακούγεται σε πολλούς σαν αφόρητο μεσαιωνικό βασανιστήριο, η ζήτηση γι' αυτήν αυξάνεται.

Οι αναλυτές εκτιμούν ότι η παγκόσμια βιομηχανία επιμήκυνσης άκρων θα μπορούσε να διπλασιαστεί σχεδόν μέχρι το τέλος της δεκαετίας, από περίπου 4 δισεκατομμύρια δολάρια (3,3 δισεκατομμύρια ευρώ) το 2021 σε έως και 8,6 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2030.

Το κόστος της χειρουργικής επέμβασης ποικίλλει σε μεγάλο βαθμό. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η ιδιωτική θεραπεία μπορεί να κοστίσει πάνω από 50.000 λίρες (57.000 ευρώ), ενώ ορισμένοι χειρουργοί χρεώνουν έως και 240.000 λίρες.

Η Τουρκία, που γίνεται γρήγορα κόμβος ιατρικού τουρισμού, προσφέρει τη διαδικασία με 28.000 ευρώ.