Το γαλλικό υπουργείο Παιδείας ξεκινά διοικητική έρευνα για την αυτοκτονία παρενοχλημένης διευθύντριας σχολείου

Η αυτοκτονία της Caroline Grandjean, διευθύντριας του Moussages (Cantal), συγκλόνισε την εκπαιδευτική κοινότητα.

Τη Δευτέρα 1ᵉʳ Σεπτεμβρίου, η 42χρονη αυτή εκπαιδευτικός, η οποία είχε πέσει θύμα λεσβιοφοβικής παρενόχλησης επί σχεδόν δύο χρόνια, έβαλε τέλος στη ζωή της.

Το βράδυ της Τρίτης, το Υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε την έναρξη διοικητικής έρευνας, η οποία ανατέθηκε στη Γενική Επιθεώρηση, προκειμένου να χυθεί "άπλετο φως" σε "όλα τα γεγονότα και τις διαδικασίες" που οδήγησαν στην τραγωδία.

Η υπουργός Παιδείας Elisabeth Borne εξέφρασε "τα πιο ειλικρινή της συλλυπητήρια" στην οικογένεια της Caroline Grandjean, η οποία έβαλε τέλος στη ζωή της τη Δευτέρα, στην έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς: "Ήταν μια αξιοσέβαστη προσωπικότητα, πλήρως αφοσιωμένη στους μαθητές της", αναφέρεται σε ανακοίνωση του υπουργείου.

Μια τραγωδία την πρώτη ημέρα της νέας σχολικής χρονιάς

Το πρωί της Δευτέρας, η Caroline Grandjean είχε επικοινωνήσει με το 3114, τον εθνικό αριθμό πρόληψης αυτοκτονιών, για να δηλώσει τις προθέσεις της. Όταν ειδοποιήθηκε η αστυνομία, προσπάθησε να τη βρει. Ωστόσο, οι αρχές επιβεβαίωσαν ότι η 40χρονη είχε βρεθεί άψυχη στους πρόποδες ενός γκρεμού στο Anglards-de-Salers, περίπου δέκα χιλιόμετρα από το σχολείο της.

Η δοκιμασία της διευθύντριας ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2023, όταν ανακάλυψε την πρώτη ομοφοβική ετικέτα στο σχολείο στο Moussages, όπου φοιτούσαν περίπου δεκαπέντε μαθητές.

Λίγους μήνες αργότερα, τον Μάρτιο του 2024, εμφανίστηκε άλλο ένα γκράφιτι, το οποίο ακολουθήθηκε από μια απειλητική επιστολή. Ακολούθησαν καταγγελίες, αλλά οι προσβολές επέμεναν.

Η σχολική επιθεώρηση της πρότεινε μετάθεση, την οποία αρνήθηκε. Λίγο πριν από την έναρξη του σχολικού έτους 2024, νέες προσβολές την οδήγησαν να σταματήσει και πάλι. Δεν επέστρεψε ποτέ στη θέση της.

Σύμφωνα με τους οικείους της, η δασκάλα ένιωσε εγκαταλελειμμένη από το ίδρυμα, το οποίο θα προτιμούσε να τη μετακινήσει παρά να την προστατεύσει.

"Η απόφαση της Καρολίν να βάλει τέλος στη ζωή της την πρώτη ημέρα της νέας σχολικής χρονιάς είναι ένα μήνυμα προς το Υπουργείο Παιδείας. Το κατηγόρησε για την όλη κατάσταση. Ήθελε να το μάθει ο κόσμος και ήθελε να κάνει θόρυβο. Διότι ο θεσμός ευδοκιμεί στη σιωπή και έκανε ό,τι μπορούσε για να την κρατήσει σιωπηλή", εξηγεί ο Christophe Tardieux, δάσκαλος και συγγραφέας του κόμικ Cas d'école, που αφηγείται την ιστορία της, σε άρθρο που δημοσιεύεται στο 20 minutes.

Ο θυμός που μοιράζεται η εκπαιδευτική κοινότητα

Για την Aurélie Gagnier, συν-γενική γραμματέα και εκπρόσωπο του συνδικάτου FSU-SNUipp, αυτή η τραγωδία αποκαλύπτει δομικές αδυναμίες στο γαλλικό εκπαιδευτικό σύστημα.

Ειδικότερα, επισημαίνει την έλλειψη συγκεκριμένων πόρων για την υποστήριξη των εκπαιδευτικών που αντιμετωπίζουν δυσκολίες: "Σε περιπτώσεις όπως αυτή, είναι προφανές ότι οι εκπαιδευτικές αρχές πρέπει να επιδείξουν σταθερή και αδιάλειπτη υποστήριξη. Όσον αφορά εμάς, είναι προφανές ότι οι αρχές πρέπει να παρέμβουν και να παράσχουν ψυχολογική υποστήριξη.

Σε συνέντευξή της στο Euronews , η εκπρόσωπος κατήγγειλε μια κραυγαλέα έλλειψη πόρων: "Έχουμε μόνο έναν γιατρό εργασίας για 16.000 εργαζόμενους στην εθνική εκπαίδευση. Δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου ψυχολόγοι εργασίας.

Το συνδικάτο FSU-SNUipp επισημαίνει επίσης το επίμονο ταμπού που περιβάλλει τις αυτοκτονίες στο ίδρυμα. Πρόκειται για ένα θέμα ταμπού", εξηγεί η Aurélie Gagnier. Συντάξαμε έναν οδηγό για τις προειδοποιήσεις αυτοκτονίας το 2021, αλλά δεν δημοσιεύτηκε ποτέ. Ο λόγος; Μιλάει για αυτοκτονία και το Τμήμα Ανθρώπινου Δυναμικού δεν θέλει να διαδοθεί η λέξη. Υπάρχει ένα τεράστιο φρένο σε αυτό το θέμα". Για τα συνδικάτα, ωστόσο, κάθε τραγωδία πρέπει να λειτουργεί ως αφυπνιστικό μήνυμα.

Η έκκληση για αυστηρότερη προστασία

Οι ενώσεις κατά της ομοφοβίας είναι εξίσου οργισμένες. Για την Julia Torlet, πρόεδρο της ένωσης SOS Homophobie, ο θάνατος της Caroline Grandjean θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί: "Προστατεύουμε τους μαθητές που παρενοχλούνται, αλλά βλέπουμε ότι αυτό δεν ισχύει ακόμη για το προσωπικό. Απλά αλλάζουν δουλειά.

Για την ίδια, η απάντηση πρέπει να είναι τόσο άμεση όσο και διαρθρωτική: "Η βραχυπρόθεσμη λύση θα ήταν να λάβουμε γνώση και να προστατεύσουμε. Μακροπρόθεσμα, πρέπει να δημιουργήσουμε ένα υγιές περιβάλλον με την αύξηση της ευαισθητοποίησης και της κατάρτισης. Πρέπει να δράσουμε σε όλα τα επίπεδα της κλίμακας, να ευαισθητοποιήσουμε τους πάντες, τις εκπαιδευτικές αρχές, το Υπουργείο κ.λπ.".

Ένα ανησυχητικό πλαίσιο για τα ΛΟΑΤ+ άτομα

Η SOS Homophobie προειδοποιεί για μια γενικότερη τάση : "Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται αύξηση των ομοφοβικών πράξεων".

Τα στοιχεία είναι εποικοδομητικά: "Μεταξύ των νέων ΛΟΑΤΚΙ ατόμων κάτω των 25 ετών, υπάρχουν τέσσερις φορές περισσότερες αυτοκτονίες από ό,τι στον γενικό πληθυσμό. Και επτά φορές περισσότερες για τα νεαρά τρανσέξουαλ άτομα".

Στον κόσμο της εργασίας, "περισσότεροι από ένας στους δύο ανθρώπους δεν τολμούν να δηλώσουν τη σεξουαλική τους ταυτότητα", λέει η Julia Torlet στο Euronews.

"Δεν είναι επειδή υπάρχουν δικαιώματα που έχουν αλλάξει οι συμπεριφορές. Επειδή έχουμε νόμους, αυτό δεν σημαίνει ότι οι θεσμοί μας προστατεύουν. Θέλουμε να αναδείξουμε αυτή την αναντιστοιχία.