Τι κρύβεται πίσω από το μαζικό πυραυλικό χτύπημα της Τεχεράνης στο Ισραήλ;

Καθώς η Τεχεράνη εξαπέλυσε μια μεγάλη πυραυλική επίθεση με στόχο το Ισραήλ από το έδαφός της το βράδυ της Δευτέρας, σε μια απόφαση-σοκ να μπει στη μάχη της περιφερειακής πλέον σύγκρουσης, οι πρώτες ενδείξεις δείχνουν ότι αυτή η επίθεση ήταν πολύ πιο υπολογισμένη και τολμηρή από εκείνη του Απριλίου.

Η θέα εκατοντάδων ιρανικών πυραύλων που πετούσαν πάνω από το Ισραήλ και ο συνεχής ήχος των σειρήνων σε μεγάλες ισραηλινές πόλεις έκαναν αυτή την επίθεση πολύ πιο σοβαρή από τα προηγούμενα αντίποινα.

Η Τεχεράνη υποστηρίζει ότι η επίθεση ήταν μια πράξη "αυτοάμυνας" ως απάντηση σε επανειλημμένα πλήγματα κατά του εδάφους και των πολιτών της.

Μετά από σχεδόν δύο μήνες "αυστηρής αυτοσυγκράτησης", ισχυρίζεται ότι η απόφαση ελήφθη ως αντίποινα για τους θανάτους του πολιτικού ηγέτη της Χαμάς Ισμαήλ Χανίγιε, του Χασάν Νασράλα της Χεζμπολάχ και του Αμπάς Νιλφορουσάν, ανώτερου στρατιωτικού συμβούλου του IRGC στον Λίβανο.

Το IRGC ανέφερε επίσης στην ανακοίνωσή του την εκδίκηση για το αίμα των παιδιών της Γάζας και του λαού του Λιβάνου.

Γιατί το Ιράν χτύπησε τώρα;

Το θέμα αυτό έχει προκαλέσει σημαντικές αντιδράσεις τις τελευταίες ημέρες, πυροδοτώντας εικασίες ότι το Ιράν εγκατέλειψε τον βασικό σύμμαχό του στην περιοχή.

Ο νέος πρόεδρος, μάλιστα, αντιμετώπισε επικρίσεις επειδή δεν αντέδρασε κατά του Ισραήλ μετά τη δολοφονία του Χανίγια στην Τεχεράνη. (Αν και το Ισραήλ δεν έχει αναλάβει την ευθύνη, πιστεύεται ευρέως ότι βρίσκεται πίσω από τον θάνατο του Χανίγια).

Οι σκληροπυρηνικοί υποστηρίζουν ότι αυτή η αδράνεια απλώς ενθάρρυνε τον Νετανιάχου, αναφερόμενοι στις στοχευμένες δολοφονίες του Νασράλα και του Νιλφορουσάν στη Βηρυτό την περασμένη Παρασκευή.

Ορισμένοι επικριτές προέβλεψαν μάλιστα ότι ο Νετανιάχου θα μπορούσε τώρα να αισθάνεται αρκετά σίγουρος ώστε να πραγματοποιήσει περαιτέρω δολοφονίες στο εσωτερικό του Ιράν, ενδεχομένως με στόχο Ιρανούς ηγέτες.

Ως εκ τούτου, η Τεχεράνη αισθάνθηκε ότι δεν είχε άλλη επιλογή από το να απαντήσει στο Ισραήλ για να κατευνάσει ένα μέρος του εσωτερικού της κοινού και να αναζωογονήσει τον "άξονα αντίστασης" στις γειτονικές χώρες.

Παρά ταύτα, οι ισραηλινές στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Λίβανο συνεχίστηκαν και ο ισραηλινός στρατός δήλωσε ότι θα επιμείνει μέχρι να επιτύχει τους στόχους του.

Ποιοι πύραυλοι χρησιμοποιήθηκαν και τι γίνεται με τις πτήσεις;

Ενώ το Ιράν ισχυρίζεται ότι το 90% των βλημάτων του έπληξαν τους στόχους τους, ισραηλινοί αξιωματούχοι αντιτείνουν ότι οι περισσότεροι πύραυλοι αναχαιτίστηκαν από τα ισραηλινά συστήματα αεράμυνας, αν και δεν αρνούνται ότι μπορεί να χτυπήθηκαν κάποιες στρατιωτικές βάσεις.

Το IRGC ισχυρίζεται ότι χρησιμοποίησε για πρώτη φορά έναν νέο υπερηχητικό πύραυλο, τον Fattah-1, για να πλήξει τουλάχιστον τρεις στρατιωτικές βάσεις.

Ο Fattah-1, που περιγράφεται από την Τεχεράνη ως "υπερηχητικός" πύραυλος, φέρεται να ταξιδεύει με ταχύτητα 5 Mach, δηλαδή πέντε φορές την ταχύτητα του ήχου (περίπου 6.100 χλμ/ώρα). Ωστόσο, παραμένει ασαφές πόσοι πύραυλοι Fattah-1 εκτοξεύτηκαν πραγματικά.

Εν τω μεταξύ, ο Οργανισμός Πολιτικής Αεροπορίας του Ιράν ανακοίνωσε ότι όλες οι πτήσεις στη χώρα θα παραμείνουν ανασταλμένες έως τις 5 π.μ. τοπική ώρα την Πέμπτη.

Η ακύρωση αυτή θα μπορούσε να αντανακλά τις ανησυχίες της Τεχεράνης για ένα γρήγορο ισραηλινό αντίποινο. Η ανακοίνωση ακολούθησε την εκτόξευση τουλάχιστον 180 πυραύλων από το Ιράν προς το Ισραήλ και το σύντομο κλείσιμο του αεροδρομίου Μπεν Γκουριόν κατά τη διάρκεια της πυραυλικής επίθεσης.

Δεν είναι ακόμη σαφές εάν το Ιράν είχε κλείσει πλήρως τον εναέριο χώρο του κατά την έναρξη της επίθεσης. Βίντεο από επιβάτες μιας πτήσης, που τους δείχνουν να παρακολουθούν τους πυραύλους από τα παράθυρά τους, έχουν εγείρει υποψίες και έχουν αναβιώσει μνήμες από το ουκρανικό αεροπλάνο που καταρρίφθηκε από την IRGC πριν από σχεδόν τέσσερα χρόνια. Το IRGC κατηγορήθηκε ότι χρησιμοποίησε αμάχους ως ανθρώπινες ασπίδες σε εκείνο το περιστατικό.

Τι θα επακολουθήσει;

Στις αρχικές του δηλώσεις, ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου κατέστησε σαφές ότι το Ιράν έκανε ένα σοβαρό λάθος με αυτή την επίθεση και θα αντιμετωπίσει συνέπειες.

Οι πετρελαϊκές εγκαταστάσεις του Ιράν παραμένουν πιθανός στόχος και ορισμένοι εικάζουν ότι το Ισραήλ μπορεί να καταφύγει σε στοχευμένες δολοφονίες ή να πλήξει τα συστήματα αεράμυνας του Ιράν. Η αντεπίθεση του Ισραήλ τον Απρίλιο στόχευσε σε μια συστοιχία αεράμυνας S-300 στο Ιράν, σηματοδοτώντας το τέλος αυτού του γύρου άμεσων επιθέσεων.

Ωστόσο, η πιθανότητα μιας επίθεσης με στόχο τη θανάτωση των διοικητών που συμμετείχαν στην πυραυλική επίθεση της Τρίτης φαίνεται να είναι μεγαλύτερη. Μια άλλη επιλογή θα ήταν τα ιρανικά διυλιστήρια που εμπλέκονται στην παραγωγή βενζίνης, καθώς το Ιράν είναι πολύ ευάλωτο σε αυτόν τον τομέα.

Συνήθως, η εμφάνιση οποιασδήποτε κρίσης στο Ιράν, από αναταραχές έως φόβους πολέμου, εκδηλώνεται με τη δημιουργία μεγάλων ουρών στα πρατήρια βενζίνης, ένα ζήτημα που ήταν σαφώς εμφανές τα τελευταία 24ωρα.

Από την άλλη πλευρά, Ιρανοί διπλωμάτες και στρατιωτικοί διοικητές έχουν αφήσει να εννοηθεί ότι η επιχείρησή τους έχει ολοκληρωθεί, αφήνοντας να εννοηθεί ότι το Ιράν δεν θα προβεί σε περαιτέρω ενέργειες εκτός αν το Ισραήλ απαντήσει. Ωστόσο, το Ιράν έχει προειδοποιήσει ότι οποιαδήποτε ισραηλινά αντίποινα θα αντιμετωπιστούν με ακόμη πιο ισχυρή απάντηση.

Οι στρατηγικές επιλογές της Τεχεράνης είναι ασαφείς πέραν των πυραυλικών δυνατοτήτων της, ιδίως καθώς οι ΗΠΑ έχουν εκφράσει την πλήρη υποστήριξή τους στο Ισραήλ. Οι αντιδράσεις των δυτικών χωρών, οι περισσότερες από τις οποίες καταδίκασαν τις ενέργειες του Ιράν, δείχνουν ότι και οι σύμμαχοι της Ουάσινγκτον στέκονται σταθερά στο πλευρό του Ισραήλ.

Αυτό μετατοπίζει σαφώς την ισορροπία υπέρ του Ισραήλ, ιδιαίτερα καθώς οι στρατηγικοί σύμμαχοι του Ιράν, η Ρωσία και η Κίνα, παραμένουν στο μεταίχμιο, επαναπροσδιορίζοντας συχνά τη στάση τους με βάση τα εθνικά συμφέροντα.

Ορισμένοι επικριτές έχουν περιγράψει κυνικά την πυραυλική επίθεση του Ιράν ως ένα περίτεχνο, ακριβό θέαμα που προορίζεται για δημόσια κατανάλωση.

Εκτοξεύθηκαν περίπου 200 βαλλιστικοί πύραυλοι, ωστόσο δεν σκοτώθηκε κανένας Ισραηλινός και μόνο ένας Παλαιστίνιος φέρεται να έχασε τη ζωή του. Παραμένει αβέβαιο αν ο χρόνος και η γεωγραφική εξάπλωση των χτυπημάτων κατά τη διάρκεια της ώρας αιχμής ήταν μέρος μιας στρατηγικής για να επηρεαστεί η κοινή γνώμη.

Ανεξάρτητα από αυτό, τα πραγματικά θύματα του πολέμου και των συγκρούσεων είναι πάντα απλοί πολίτες - άνθρωποι χωρίς καμία ανάμειξη στην πολιτική. Είτε άμεσα είτε έμμεσα, υποφέρουν από τη βία ή υφίστανται εκτεταμένες συνέπειες, συμπεριλαμβανομένων των οικονομικών δυσχερειών και των ψυχολογικών τραυμάτων.