Επιζών του Nova Festival μετά την επιστροφή των ομήρων: "Τώρα είναι 8 Οκτωβρίου"

7 Οκτωβρίου 2023, περίπου 4.000 άτομα διασκεδάζουν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες στο μουσικό φεστιβάλ Nova. Αλλά όταν η μουσική σταματά ξαφνικά στις 6.29 π.μ., ακούγονται μόνο ρουκέτες.

"Όλο και περισσότεροι πύραυλοι πετούσαν στον ουρανό, περισσότεροι από το συνηθισμένο, δεκάδες", θυμάται ο Roey Dray, ο οποίος ήταν εκεί με μια μεγάλη ομάδα φίλων και τον αδελφό του. Σύννεφα γκρίζου καπνού κάλυπταν τον γαλάζιο ουρανό, αλλά ο Roey πίστευε ότι ήταν ασφαλής για πολλή ώρα. Εξάλλου, οι επιθέσεις με ρουκέτες δεν ήταν κάτι καινούργιο.

Ο Roey συνειδητοποίησε την έκταση αυτής της επίθεσης μόνο όταν όλα ήταν ήδη πολύ κοντά. "Έπρεπε να φύγουμε από τους τρομοκράτες που μας πυροβολούσαν", λέει.

Μαζί με τον αδελφό του, έτρεξε στο χώρο του φεστιβάλ. "Κρατούσαμε οπτική επαφή και βεβαιώθηκα ότι ήταν καλά". Με τη σειρά του, ο αδελφός του βεβαιώθηκε ότι ήταν καλά. Στο τέλος, πήραν το αυτοκίνητο, πέρασαν και πήραν έναν τρίτο φεστιβαλιστή. "Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία στο μυαλό μου. Θα γυρίσουμε πίσω ζωντανοί, δεν υπάρχει άλλος τρόπος", λέει ο Roey, ο οποίος κατάγεται από την Beer Sheva.

Τρεις από τους φίλους του 28χρονου δεν τα κατάφεραν. Σκοτώθηκαν από τη Χαμάς κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ. "Είχα ευθύνη απέναντι στις οικογένειες των φίλων μου, γιατί έπρεπε να τους πω πώς έφτασα εδώ και ότι οι γιοι τους, με τους οποίους ήμουν στο φεστιβάλ, δεν είναι πια εκεί". Ήταν μια δύσκολη στιγμή για τον Roey.

Ο Ariel Borok από το Τελ Αβίβ έχασε την αδελφή του Anita και τον φίλο της Segev στην επίθεση της τρομοκρατικής ομάδας στο φεστιβάλ. Η επαφή με την αδελφή του χάθηκε μόλις μία ώρα μετά την επίθεση στο φεστιβάλ. Δεν υπήρχε κανένα σημάδι ζωής για μέρες, οι οικογένειες αναζήτησαν νοσοκομεία στη γύρω περιοχή, ο πατέρας του Segev ταξίδεψε ακόμη και στον τόπο του φεστιβάλ.

"Συνεχίστε να χαμογελάτε" για τα θύματα της επίθεσης

"Κάποια στιγμή σκεφτήκαμε ότι ίσως τους είχαν απαγάγει στη Γάζα. Ή ότι ίσως ήταν νεκροί". Για τον Ariel, υπήρχαν μόνο αυτές οι δύο πιθανότητες και ανησυχούσε πολύ. Περίπου δύο ημέρες αργότερα, αναγνώρισε την αδελφή του σε ένα βίντεο. "Σε αυτό το βίντεο είδαμε πώς η Ανίτα και ο Σεγκέβ είχαν πυροβοληθεί μέσα στο αυτοκίνητό τους", λέει ο Ariel.

"Στην αρχή δεν ήθελα να το πιστέψω", λέει ο Ariel. "Τους πρώτους μήνες ήμουν απλώς απασχολημένος με τη δουλειά μου. Έκανα ό,τι μπορούσα για να αποφύγω να έρθω αντιμέτωπος με αυτό", λέει ο μηχανικός.

Η Ανίτα και ο Σεγκέβ ήταν πολύ ευτυχισμένοι άνθρωποι. Τώρα θέλει να συνεχίσει να χαμογελάει γι' αυτήν, αυτό είναι που τον κρατάει ζωντανό, δήλωσε ο Ariel στο Euronews. Ο 41χρονος έχει βρει υποστήριξη από την οικογένειά του και την κοινότητα του Nova.

Ο Ariel και η Roey γνωρίζονται μεταξύ τους. Το Euronews τους συναντά μαζί στην έκθεση "7 Οκτωβρίου, 06:29 π.μ. - Η στιγμή που η μουσική σταμάτησε" στο αεροδρόμιο Tempelhof του Βερολίνου. Την προηγούμενη ημέρα, οι τελευταίοι 20 ζωντανοί όμηροι παραδίδονται στο Ισραήλ. Στο Τελ Αβίβ, οι άνθρωποι χορεύουν, τραγουδούν και κλαίνε. Τα βίντεο από τις επανενώσεις διαδίδονται σαν πυρκαγιά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Έντεκα από τους ομήρους ήταν επισκέπτες του μουσικού φεστιβάλ Nova.

"Τώρα είναι η 8η Οκτωβρίου"

"Είναι μια πολύ χαρούμενη μέρα. Αλλά είναι και μια θλιβερή μέρα, γιατί κάποιοι επέστρεψαν και νεκροί", λέει ο Ariel, αξιολογώντας τα νέα. Ήταν όμως ένα σημαντικό σημάδι για την ισραηλινή κοινότητα. "Τώρα είναι 8 Οκτωβρίου", εξηγεί ο Ariel, "τώρα μπορούμε να προσπαθήσουμε να προχωρήσουμε, να προσπαθήσουμε να θεραπευτούμε".

Η επιστροφή των ομήρων είναι επίσης μια ξεχωριστή μέρα για τη Roey. "Ξέρουμε πώς συμπεριφέρεται συνήθως η Χαμάς, δεν πιστεύαμε ποτέ ότι θα βλέπαμε αυτή τη μέρα", λέει με ανησυχία. Τώρα έχει περισσότερο χώρο για να αναπνεύσει και περισσότερο χώρο για να επικεντρωθεί στη διαδικασία επούλωσης", λέει.

Ο Roey συνεχίζει να επιστρέφει στο χώρο του φεστιβάλ - κάθε δύο μήνες - για να δει την περιοχή και πώς έχει αλλάξει ο χώρος. Δεν έχει μείνει σχεδόν τίποτα από το φεστιβάλ, έχει "γίνει περισσότερο ένα τουριστικό αξιοθέατο".

Για τον ίδιο, ωστόσο, ο τόπος έχει παραμείνει ο ίδιος. "Ξέρω πού στήσαμε τις σκηνές μας, ξέρω πού ήταν η πίστα, ξέρω πού ήταν οι τουαλέτες, μπορώ ακόμα να το βλέπω μπροστά μου όταν βρίσκομαι εκεί". Μιλά στους ντόπιους για τις εμπειρίες του.

Και δεν θα σταματήσει να μιλάει για τους φίλους του, θέλει να το κάνει αυτό για τους συγγενείς τους αλλά και για τον εαυτό του, για να κρατήσει τις αναμνήσεις ζωντανές.

Έκθεση του μουσικού φεστιβάλ Nova στο Βερολίνο για πρώτη φορά στην Ευρώπη

Η έκθεση του Nova Music Festival στο Βερολίνο τιμά τη μνήμη των θυμάτων της επίθεσης. Μεγάλα τμήματα του χώρου του φεστιβάλ, όπως η κεντρική σκηνή, εκτίθενται στο αεροδρόμιο Tempelhof, όπως και τα εναπομείναντα αντικείμενα. Σκοινιά πλυντηρίου κρέμονται ανάμεσα στα δέντρα, μισογεμάτα ποτά στέκονται στο μπαρ, ένα κινητό τηλέφωνο είναι συνδεδεμένο στο καλώδιο φόρτισης στην καρέκλα του κάμπινγκ - σαν να είχαν μόλις φύγει οι επισκέπτες του φεστιβάλ.

Αν κοιτάξετε προσεκτικά, ωστόσο, μπορείτε να δείτε τρύπες από σφαίρες στις τουαλέτες και τα αυτοκίνητα που βρίσκονται στο κέντρο ενός δωματίου είναι καμένα. Βίντεο με στιγμιότυπα, αναφορές μαρτύρων και φωτογραφίες ακούγονται από όλες τις γωνιές.

Ένας τοίχος με φωτογραφίες των θυμάτων απλώνεται κατά μήκος της μιας πλευράς. Η έκθεση έχει παρουσιαστεί στο παρελθόν στο Τελ Αβίβ, τη Νέα Υόρκη, το Λος Άντζελες, το Μαϊάμι, το Μπουένος Άιρες, το Τορόντο και την Ουάσινγκτον. Θα παραμείνει στο Βερολίνο έως τις 16 Νοεμβρίου 2025.